Om de andere week stellen we samen met Sjiek / Het Belang Van Limburg een Limburgs designicoon voor, of eentje dat goed op weg is dat te worden. Deze week is dat Corpo van Raf Simons.

WAT: Een reeks accessoirekastjes met een  skelet van vier opstaande metalen buizen “aangekleed” met verschillende materialen.

JAAR: 1991

Raf Simons (°1968, Neerpelt) is genoegzaam bekend als fashion designer, maar eigenlijk opgeleid als industrieel ontwerper. Toen hij in 1991 afstudeerde aan het SHIKV in Genk presenteerde hij deze ‘Corpo’: een reeks opbergkastjes in de vorm van een korset. Vier opstaande metalen volle buizen met draadtap werden aangekleed met telkens andere materialen: verfijnd leder, metaalgaas en zelfs eentje met maliënkolder. Het belichaamde Simons’ sluimerende hang naar mode.

CATWALK 

“Corpo werd als een modecollectie gepresenteerd, in een rij zoals op de catwalk. Door de metalen staven leken het wel modellen met heel lange benen”, liet Jan Boelen, artistiek directeur bij Z33 en toentertijd klasgenoot van Raf Simons zich ontvallen toen de Corpo deel uitmaakte van de expositie Form in 2016. Hoewel de student Raf Simons stage moest lopen bij een bierkrattenfabrikant, wist hij zich bij Walter Van Beirendonck binnen te werken. Een openbaring. “Ik herinner me hoe Raf op school aan kwam zetten met verhalen, onder meer over de Parijse show van Martin Margiela bijvoorbeeld, maar hij had ook altijd wel collectie-samples bij…”, zegt Casimir, een andere klasgenoot en vandaag begenadigd furniture artist. “Dankzij Raf zijn aanwinsten moeten we zowat de best geklede mannen van de school zijn geweest toen… Ooit.” Die tijd bij Van Beirendonck is beslist een kantelmoment in de carrière van Raf Simons. Zoals een zandloper op zijn kop wordt gezet, slechts een kwestie van tijd tot zijn hart zich helemaal met mode zou vullen.

RIBBEDEBIE 

Ook Hugo Duchateau — destijds docent — refereerde ooit in een interview naar het schakelmoment waarop de student Raf Simons het korset van meubeldesign van zich af leek te gaan gooien en ‘ontbolsterde’. Hoewel. Corpo viel in de prijzen en de anekdote wil dat Jaak en Alda Simons voor de diploma-uitreiking even door de directeur apart werden genomen om al uit eerste hand te vernemen dat hun zoon de eerste prijs van de provincie zou winnen. Iets wat hem absoluut niet ter ore mocht komen. “Anders is hij ribbedebie en dan staan wij daar schoon. Zorgt maar dat hij naar voren komt.” Schoorvoetend zou Simons het podium beklimmen en op eenzelfde manier de internationale modescene.

ZANDLOPERMODEL

Niettegenstaande hij de hoofdprijs van 25.000 Belgische Frank prompt wilde doorschuiven naar vader en moeder, zagen zij daarin zijn verdiende loon en een steun om op zoek te gaan naar welke richting hij eigenlijk uitwilde. Die weg wees al richting Milaan, maar afgezien van een kleine galerij waar zijn meubels getoond werden, raakte hij er nooit in de eregalerij aan toonaangevende producenten genre Cassina of Cappelini. Zijn hart was intussen helemaal vervuld van mode en hij lonkte naar een opleiding aan de Antwerpse Modeacademie. Hoofd Linda Loppa stuurde hem evenwel wandelen. Niet omdat ze niet in hem geloofde, integendeel. Eerder vanuit de redenering: je hoef het niet leren, maar doen… Wat hij deed, met eigen collecties tot en met artistieke directie van Jil Sander tot Dior en Calvin Klein toe, tot waar hij vandaag staat. Misschien wel opnieuw dichterbij Corpo dan ooit. Want op de keper beschouwd was dat eindwerk een voorbode; op het strakke keurslijf van de mode, waarin Simons alles doorliep. Vervuld van mode, meubel én kunst, zet hij misschien het zandlopermodel nog eens op zijn kop.

Corpo heeft ook een eigen instagram-account @RafSimonsCorpo